Książka Thomasa Gordona to sztandarowa lektura nie tylko dla rodziców. Sama zetknęłam się z nią po raz pierwszy na studiach pedagogicznych.Wydana po raz pierwszy w roku 1970 zaskakuje nadal aktualną treścią. Autor zaprezentował swoją koncepcję wychowania, mającą źródła w psychologii humanistycznej
i będącą alternatywą dla innych.
Thomas Gordon w swojej książce porusza problem władzy rodzica/dziecka, oraz siłę autorytetu dokonał podziału rodziców na zwycięzców, pokonanych i chwiejnych. Opisał najczęstsze postępowania rodziców
i ich metody rozwiązywania konfliktów. Autor podał przykłady i zaproponował rozwiązania zarówno dla rodziców mających władzę nad dzieckiem, jak i dla rodziców z odwrotnym problemem, czyli ustępujących dziecku, gdy ono zacznie płakać, wymuszać, buntować się.
Gordon przedstawił swoją metodę-owo wychowanie bez porażek, czyli rządzić czy ustąpić? Podkreślił, że sposób, w jaki dorośli rozmawiają z dziećmi, wpływa na nie pozytywnie lub destrukcyjnie. W oparciu o liczne przykładowe sytuacje uczy akceptacji zachowań, biernego i czynnego słuchania oraz konfrontacji.
Łatwą dla rodziców drogą do zrozumienia różnicy między nieskuteczną i skuteczną konfrontacją jest przyswojenie pojęć „wypowiedź «ty»" i „wypowiedź «ja»".
„Przestań!"
„Nie powinieneś tego robić".
„Nie wolno ci nigdy... "
„Jeśli z tym nie skończysz, to... "
„Jesteś nieznośny", jest bardzo złym kodem dla uczucia zmęczenia rodzica. Kod, który jest niedwuznaczny i dokładny, byłby zawsze „wypowiedzią «ja»":
„Jestem zmęczony",
„Nie mogę bawić się",
„Chciałbym odpocząć".
To przekazuje uczucia, które odczuwa rodzic.
Należy się zastanowić, co tak naprawdę słyszy dziecko. I może warto wypróbować wypowiedzi zaczynając od słowa: Ja., które pozwala wpłynąć na dziecko, pomaga się mu rozwijać, przejąć odpowiedzialność za swoje zachowanie.
.
